|
Από τη διαμόρφωση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής η κοινωνική διαπάλη περιστρέφεται γύρω από τον εργάσιμο χρόνο και το επίπεδο του, το οποίο δεν πληρώνεται ολόκληρο. Ο Μαρξ αντιλαμβάνεται την υπερεργασία, δηλαδή το μέρος της εργασίας που δεν πληρώνεται, ως το βασικό στοιχείο αναπαραγωγής του μισθωτού συστήματος. Από την εμφάνιση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής η αντιπαράθεση αυτή συμπυκνώνεται στην ανάγκη, από τη μία να μειωθούν οι εργάσιμες ώρες των εργαζομένων με μεγαλύτερες αμοιβές και από την άλλη οι εργάσιμες ώρες να αυξηθούν, με παράλληλη μείωση των αμοιβών εάν αυτό είναι εφικτό.
Η εργοδοσία στη συγκεκριμένη διαμάχη έχει το πλεονέκτημα, καθώς κατέχει τα μέσα παραγωγής. Ως εκ τούτου, όταν θεσπίστηκαν χρονικά όρια για την καθημερινή και την εβδομαδιαία εργασία, η υπερωρία ήταν και είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Για αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να τονιστεί στη δημόσια συζήτηση, πως ειδικά στην κρισιακή κατάσταση που βρίσκεται η ελληνική οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η διαπάλη έχει πλέον γίνει πιο επίκαιρη από ποτέ. Στην αγορά εργασίας κυριαρχεί ένας συνδυασμός υψηλής ανεργίας και ακραία ελαστικών εργασιακών σχέσεων (συμπεριλαμβανομένης της εργασίας πάνω από το θεσμοθετημένο όριο των 8 ωρών εργασίας).
0 Comments
|
Ένα από τα παράπονα των φοιτητριών οικονομικών σχολών είναι η έλλειψη υλικού στα Ελληνικά. Έτσι, αποφασίσαμε να μεταφράζουμε κατά καιρούς κείμενα που μας φαίνονται ενδιαφέρονται ή χρήσιμα. Archives
May 2021
Categories |